"W interpretacji Graboś samo rozróżnianie nie jest jednak podróżą z punktu A do punktu B, to raczej toczący się nieustannie proces, sposób na życie uważne i wnikliwe, a w konsekwencji świadome, takie, jakie zwykli prowadzić poeci."(...)

​

"To tu po raz pierwszy pojawia się ów ważny bohater wierszy lubelskiej poetki - dziecko, tym razem pobierające od matki tytułową lekcję: 

 

Lekcja rozróżniania

 

dziecko wodzi paluszkiem 

po kartce składa literę do litery

sylabę do sylaby poprawia 

ton głosu powtarza szeptem

wstrzymuje oddech

teraz uważaj – ostrzega matka – wszystko  

tworzy się z jednego alfabetu

i miłość 

i nienawiść 

 

 

"Wolna od poetyckiego eksperymentu, wręcz wydestylowana poetycka fraza nie odciąga swą formą uwagi od kluczowego znaczenia kreślonej tu sytuacji lirycznej. oto jesteśmy świadkami stworzenia człowieka jako istoty uwikłanej w splot dwóch przeciwstawnych sił, które niosą ze sobą dobro i zło. Umiejętność ich rozróżniania jest kojarzona z rytmem oddechu, który jest z kolei rytmem słowa" 

 

 

Bądź

 

drzewem zakorzenionym w ziemi prostuj gałęzie

jak ramiona do ciepłych kropli deszczu naciesz się 

fotosyntezą zanim cię zetną potną na wykałaczki

i zaczną bezwstydnie dłubać w nie swoich zębach

 

bądź cichą zatoką dla liżących rany ukwiałem 

uczepionym dna na granicy światła i cienia zanim cię

oderwą bądź schronieniem myśli o wolności gdy zażądają

twej aorty na przystawkę dla codziennych kłamstw

 

bądź przytuliskiem piskląt wyrzuconych z gniazda solą 

domu żyzną glebą słów przemienionych w dobro 

a gdyby ktoś chciał odebrać ci imię zerwij ostatnie 

nitki nim powiesi cię na nich jak szmacianą lalkę

 

we własnym teatrze bądź dżdżownicą ryjącą pod stopami 

ciepłe korytarze pełne tlenu gdy chłód 

a lato minęło

 

"Postulowane w tytule utworu bycie jest, niemal dosłownie rozumianym, powrotem do korzeni, ponowną unią ze światem roślin i zwierząt, w którym szukać należy nie tyle schronienia, ile wiedzy pomocnej w radzeniu sobie z opresją historii i cywilizacji. Imperatywne "bądź" ma w tle postulat przypomnienia sobie o tym, że jesteśmy częścią większej całości, która może być dla nas wsparciem, szczególnie wtedy, gdy tracimy pewność własnej tożsamości bądź wiarę w sens naszego istnienia"

 

"(...) poetka w specyficzny sposób niuansuje kategorię bliskości. W dotyku, w zetknięciu dostrzega pewną nieoczywistą przeciwstawność - bliskie często oznacza bolesne, czy wręcz śmiertelne (...) Dotyk to najwrażliwszy spośród zmysłów, jakie analizuje bohaterka liryczna tomu. (...) dotyk dostarcza jej wiedzy o sobie, utrwala relację z drugim człowiekiem bądź poświadcza jego śmierć. Ta ostatnia dochodzi w wierszach lubelskiej poetki do głosu po wielokroć"